STOORNIS OF DAAD: MÜNCHHAUSEN BY PROXY
Geschokt waren wij toen afgelopen zaterdag een man met een psychiatrisch verleden en aandoening in een winkelcentrum zes mensen doodschoot en zeventien verwondde, waaronder een aantal zeer ernstig. Onder de slachtoffers waren o0k twee kinderen, die gelukkig slechts licht gewond bleken te zijn.
Meteen komen er andere zaken op in je geheugen; het drama op Koninginnedag, hoewel er ook speculaties zijn dat Karst T. niet express op de menigte is af gereden. Ook de afgrijselijke crechemoord in het Belgische Dendermonde, waarbij de gestoord Kim de Gelder twee baby’s en de crecheleidster doodstak en vele baby’s verwondde.
Wat bezielt zo iemand? Waarom doet iemand dit? Wat mankeert iemand?
Wij hebben daarom besloten de catagorie stoornis toe te voegen en daar regelmatig iets over te schrijven. Een persoon heeft een stoornis in zijn emoties en denkpatroon. De omgeving, maar ook de psychiatrie is niet altijd toereikend om te voorkomen dat een gestoord persoon slachtoffers maakt.
Münchhausen by proxy
Münchhausen by proxy is een lastige. Er is veel over bekend, maar het is een stoornis. Het wordt als een mishandelingsdaad gezien.
Maar wat is het? Hier een korte uitleg.
Münchhausen by proxy (Mbp) of Medical Child Abuse (MCA) of Paediatric Condition Falsification (PCF) is een vorm van kindermishandeling waar in de meeste gevallen de moeder, haar kind mishandelt. Zij verzint of veroorzaakt een ziekte bij haar kind om op die manier zelf aandacht te krijgen van medisch personeel. Het kind krijgt hierdoor onnodig pijnlijke onderzoeken. Er zijn zelfs legio voorbeelden bekend waarbij kinderen tientallen onnodige operaties hebben moeten ondergaan.Behalve kinderen kunnen ook volwassenen, ouderen en dieren het slachtoffer zijn.Mbp kun je niet hebben en je kunt er niet aan lijden. Het is geen psychiatrisch ziektebeeld. Het is de naam voor de mishandelingdaad. Net als bijvoorbeeld incest een naam voor de daad is. Aan incest kun je niet lijden. Daarom spreken we ook bij Mbp van daders en slachtoffers. De dader kan wel een gedragsstoornis hebben.Mbp kan alleen worden vastgesteld als alle betrokken hulpverleners alle (medische) dossiers van het slachtoffer koppelen. Wanneer kind en dader worden gescheiden en het kind geneest, kan er worden aangenomen dat de moeder het kind ziek maakte of de ziekte overdreef of verergerde.De dader vindt de ziekenhuisomgeving heerlijk, heeft hechte relaties met medisch personeel, noemt artsen en professoren bij hun voornaam en blijft ongebruikelijk kalm en emotioneel onaangedaan als het kind medische ingrepen moet ondergaan. De dader kan heel goed liegen en bedriegen, acteren en manipuleren en de ‘machtigen’ neppen om zo zelf macht te hebben. Deze ouder lijkt vaak een modelouder, wil het kind liever niet alleen laten en lijkt een met het kind enorm begaan persoon. Echter niets is minder waar, de dader geeft nauwelijks om het kind en heeft het kind alleen als gebruiksvoorwerp nodig om aandacht te krijgen.De andere ouder bemoeit zich nauwelijks met de ziekte of genezing van het kind. Dit wordt in vertrouwen overgelaten aan de dader. Deze partner wordt net zo om de tuin geleid als de medici en staat volledig achter zijn partner. Als het kind er wat over wil zeggen, wordt het niet geloofd. bron: STOMbP
Goedgekeurd door: H. Vrij-Mazee, arts
Meestal zijn de slachtoffers kinderen, maar het kan dus ook om een andere volwassene gaan. De achtergrond blijft hetzelfde, de dader kan in een slachtofferrol kruipen en krijgt aandacht.
Zoals we hebben gelezen is deze vorm van mishandeling geen psychiatrische aandoening, maar een misdrijf, wettelijk gezien … wanneer men de dader kan betrappen. Het probleem is, dat er vaak nauw verzorgingsbanden zijn tussen dader en slachtoffer en de mishandeling – soms met de dood als gevolg – verloopt vaak subtiel en onherkenbaar.
Daarom is het goed dat o.a. Roos Boum, helaas uit eigen ervaring, zoveel tijd, moeite en emoties heeft gestopt in het informeren over deze vorm van mishandeling. Ze heeft ook een boek over haar eigen jeugdervaringen hiermee geschreven; Valse Salie. Zie meer informatie over het syndroom
en voor de boeken van Roos
onderdejampotbril 
Weet je wat het is? Hoe ouder ik word, hoe meer mensen e.o.a. stoornis lijken te hebben.
Het lijkt ook wel of bepaalde muren, die ze vroeger tegenhielden, gewoon omgevallen zijn.
Let maar op in het dagelijkse leven: in het verkeer is de minst erge benadering een vinger krijgen. Maar waar je oms voor uitgemaakt wordt is onvoorstelbaar.
Nou woon ik in een prima buurt, maar sinds een jaar hebben ze bij mij achter een buurthuis geplaatst. Eigenlijk hoef ik dan al niets meer te zeggen.
Elk weekend is het voor mij weer afwachten waar en hoe diep er nu weer een kras op mijn nieuwe auto zit. Respect voor andermanss eigendom is er niet meer. Ik lijk wel zo’n ouwe zeur, maar dat ben ik dus echt niet. Ik contateer gewoon en het wordt echt niet gezelliger.
Kan je dat een stoornis noemen? Ik denk het wel.
Overigens, een van de kinderen uit Alphen is gisteren thuisgekomen. Het is een tienjarig meisje dat ze (in tegenstelling wat ik eerder zei) in haar bil hebben geschoten en de kogel is er aan de voorkant weer uitgekomen.
Het is een buurmeisje van mijn kleinzoon waar hij vaak mee speelt. Kan je je de impact in de buurt voorstellen? En op school?
Al die ontredderde kinderen?
april 12, 2011 om 7:36 am
Steeds meer afwijkingen worden geconstateerd bij de jeugd. Stoornissen waar men vroeger nimmer van hoorde. Straatschennerij, vernielingen, bespugen van het gezag in alle vormen. z.g. terug te voeren naar een ongelukkige jeugd. Dat dit kab voorkomen is begrijpelijk maar op zo’n grote schaal is nieuw dat het vaak voor mij een onleefbare situatie is voor de mensheid in grotere steden waar geen sociale controle meer is.
De werkelijke reden? Is terug te voeren naar opvoedingsmethoden waar de ouders van deze jongeren zelf mee te maken hebben gehad.
Het was na WO II leve dr Spock. Als een kleuter onhandelbaar was moest je niet boos worden maar praten met het kind, niet boos worden, maar trachten de achterliggende oorzaak te vinden. Een corrigerende tik was ten strengste af te raden. Strafwerk op school niet de juiste wijze een kind in goede banen te leiden. Deze jeugd van toen kende geen enkele vorm van gezag meer. De meester heette Jan, Piet of Klaas. Het waren de gelijken van de kinderen. Dat zou saamhoorigheid en teamgeest bevorderen.
Deze jeugd werd volwassen, werden ouder en gaven op hun beurt weer de totale “vrijheid” aan hun kinderen over. Leren op het LO werd “spelend leren”. Rekenen, taal, aardrijkskunde werden vermengd tot een les dat Maatschappijleer werd genoemd. Met als gevolg een slecht rekenende jeugd, geen mogelijkheid meer om foutloos Nederlands te schrijven, aardrijkskunde? Als de jeugd het maar kon opzoeken in een atlas of computer was voldoende. Dag parate kennis. Gezag bestaat niet meer. Ze willen praten, dat is ze geleerd door de dr Spock-ouders.
Het resultaat: Kijk op straat om u heen lezers. Hou uw tasje stevig vast, ga niet te laat nog de straat op. Het gevolg van een jarenlang bandeloos leven van de ouders en een overheid die het slappe onderwijs ging stimuleren.
Geen discipline meer, spijbelen, bendevorming en beslist niet uitsluitend in krottenwijken (ook wel Vogelaarwijken genoemd).
Ik ga er niet verder over door. Jammer dat de militaire dienstplicht is afgeschaft, daar werd nog discipline bijgebracht als mede aanvaarding van het gezag. Persoonlijk kon ik merken in het verleden aan het gedrag of ze in “dienst” waren geweest of niet. De jeugd die dat heeft meegemaakt aanvaardde gezag en kon later daardoor gezagsdrager/leidinggevende worden, oftewel een persoonlijkheid met charisma. Goed de één meer dan de ander, maar herkenbaar was het wel.
Helaas nu pas gaat men inzien dat een docent niet meer bij de voornaam genoemd kan worden. Tegen ouders weer netjes U. Niet omdat het strenge ouders zijn maar omdat kind respect heeft voor de ouders. Dit derhalve ook uitdragen naar hun omgeving. Helaas moet het weer een paar generaties duren voordat deze fout hersteld is. Maar wellicht kunnen psychische stoornissen zoals uitmuntend in deze column is verwoord daardoor ook voorkomen worden.
april 12, 2011 om 12:03 pm
Ja Regenboog, je hebt het prima samengevat. Die Spock heeft wat teweeg gebracht. Van Amerika tot Europa, iedereen liep met hem weg. En als het hier in de Libelle of Margriet stond was het ook zo.
Ik zat als kind niet echt te wachten op een draai om m’n oren, maar ik heb toch menige lel gekregen. Maar pas als ik echt te ver was gegaan. Dan liet je het de volgende keer wel uit je hoofd.
En wat discipline betreft:ik ging op m’n 5e jaar op ballet en heb dit gedaan tot m’n 20e. Daar leer je het vanzelf. Je moet wel. Bovendien leer je perfect naar je lichaam te luisteren. Paardrijles kreeg ik van een oud militair; die sprak je echt niet tegen. En als het te gek dreigde te worden met giebelende kinderen dan riep ie: je hebt een gat gekrgen om op te zitten, gebruik ‘m daar dan gvd voor. En geen enkele ouder die het in z’n hoofd haalde om hem te corrigeren omdat hij mischien wel op een teer kinderzieltje trapte.
We deden sowieso veel aan sport. Wie van onze generatie niet. Maar hoeveel kinderen zijn nu nog bereid achter hun pc vandaan te komen?
En dan al die killerspelletjes…die zouden geen invloed hebben. Nee, natuurlijk niet.
Er zullen inderdaad een paar generaties overheen gaan voordat de orde hersteld is en er geen vrouwen van 107 meer worden beroofd en verkracht door 14 jarige knapen. Zucht.
Dat wordt toch maar verhuizen naar het platteland. Volgens mij is het daar toch nog iets aangenamer.
april 12, 2011 om 12:19 pm